Tokarnia – Kościół z Rogowa w Parku Etnograficznym

Tokarnia stała się nowym domem dla kościoła szpitalnego pw. Matki Bożej Pocieszenia w 1996 roku.

Wcześniej świątynia stanowiła element krajobrazu Rogowa n. Wisłą k. Opatowca.

Do Parku Etnograficznego w Tokarni trafiła w bardzo złym stanie.

Ale dzięki pracom konserwatorskim, które zakończyły się w 2002 roku, udało się uratować około 70% pierwotnych elementów kościoła.

Na podstawie zachowanych rysunków odtworzono sygnaturkę, a ponadto wewnątrz udało się odsłonić dekoracje malarskie z 1761 roku.

Udało się również zrekonstruować zewnętrzne detale kościoła.

Pracę utrudniał fakt, że na pierwotne malunki w kolejnych latach nakładano kolejne.

Wskutek wykonanych prac, obiekt zdobią dziś charakterystyczne dla baroku małopolski – wstęgi, roślinne girlandy, rocaile i putta.

Ponowne poświęcenie kościoła odbyło się 28 sierpnia 2002 r.

Celebracji dokonał biskup kielecki ks. Marian Florczyk.

Kilka metrów od samej świątyni znajduje się pochodząca z Kazimierzy Wielkiej dzwonnica.

Jej powstanie datuje się na 1848 rok.

Te, oraz inne atrakcje można obejrzeć w Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni.

O kościele z Rogowa

Drewniany kościół wzniesiono w Rogowie w 1761 r.

Jego fundatorem był  właściciel tamtejszych dóbr, biskup przemyski i podkanclerzy koronny przy Auguście III, ks. Michał Wodzicki.

Co ciekawe, wcześniej istniał już w Rogowie szpital i przytułek dla ubogich.

Został ufundowany ufundowany przez Agnieszkę Firlejową w pierwszej połowie XVII w. 

Kościół przy szpitalu powstał w stylizacji gotyckiej.

Do jego budowy użyto drewna modrzewiowego.

Natomiast same zdobienia są w stylu barokowym.

Nad wejściem widnieje herb fundatora, ks. Michała Wodzickiego – Leliwa.

Brak ostatecznej pewności, kto wybudował kościół, choć raczej przeważa jedna wersja.

Prawdopodobnie jest to dzieło wędrownej grupy ciesielskiej.

Za tą wersją przemawia fakt, że jest jednym z dwunastu podobnych obiektów, które powstały w latach 1744-1774.

Wszystkie łączy właściwie identyczna architektura.

Tymczasem do dziś zachowało się jedynie 6 kościołów z tej grupy.

Kościół przeszedł rzeczywiście tylko jeden generalny remont – w 1864 roku.

Renowacji poddano wówczas m.in. część więźby dachowej i boczne ołtarze.